بررسی روایی و پایایی نسخه پارسی مقیاس تأثیر خستگی

سابقه و هدف: از شایع ترین عوارض بیماری مالتیپل اسکلروزیس (mutiple sclerosis, ms) خستگی می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی روایی محتوایی، هم گرایی، افتراقی و پایایی آزمون بازآزمون، بین آزمونگر و سازگاری درونی نسخه ی پارسی مقیاس تأثیر خستگی (fatigue impact scale, fis) برای اولین بار در ایران بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر تحلیلی و توصیفی بوده و به شیوه ی نمونه گیری در دست رس، 140 مبتلا به ام اس مراجعه کننده به انجمن ام اس و بخش های کاردرمانی شهر تهران و 140 فرد سالم واجد شرایط پژوهش را مورد ارزیابی خستگی و کیفیت زندگی قرار داده است. داده ها با استفاده از نرم افزار spss 17 با آزمون های مربوط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ برای روایی هم گرایی مقیاس fis با مقیاس شدت خستگی (fatigue severity scale, fss) و کیفیت زندگی sf-36 از آزمون ضریب هم بستگی اسپیرمن، روایی افتراقی fis دو گروه از آزمون یومن ویتنی، پایایی بین ارزیاب و آزمون باز آزمون از (intraclass correlation coefficient, icc) و سنجش سازگاری درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. یافته ها: نتایج آماری شاخص روایی محتوایی کل مقیاس را 85/0 نشان داد. مقیاس fis دارای روایی هم گرایی با sf-36 و fss بود. ضریب icc در پایایی بین آزمونگر در هر یک زیرگروه های جسمی، شناختی، اجتماعی و امتیاز کلی به ترتیب 89/0، 86/0، 95/0 و 98/0 و در پایایی آزمون بازآزمون 86/0، 78/0 ،92/0، 93/0 بوده است. سازگاری درونی این مقیاس با ضریب کرونباخ آلفا(cronbach α)  953/0 به دست آمد.  نتیجه گیری: سایکومتریک قوی نسخه پارسی fis، نشان دهنده ی قابلیت کاربرد آن در ارزیابی تأثیر خستگی بر فعالیت های زندگی، سنجش اثربخشی مداخلات درمانی و توان بخشی بر خستگی بیماران ام اس می باشد